3108 (blog) Trinta-e-ún-de-Agosto

Seica hoxe é o día do blogue. Pois vale. Pero xa tenho dabondo que facer como para me pór a lér toda a trangallada sobre o asunto.

Lóstregos

Vaia treboada onte á noite (toda ata a manhancinha de hoxe). Pasáronme estas dúas fotos tiradas dende un edificio xunto da rúa Pino en Vigo. Pódese ver como mallan no Morrazo, capital do HeavyMetal. Seguro que en Barra alguén botou o mellor polbo da súa vida.


Tamén foi admirable o calibre dos pedrolos de saraiba. A experiencia en Pontevedra aparece documentada nestoutro blogue. Mola a foto dos pedrolos e o telemóbil para facerse unha idea do tamanho dos chuzos.

Ofertan un posto de espia ou axente secreto

pasei pola oficina de emprego e atopei esta oferta de traballo. Logo de le-la penso que é para un posto de axente secreto porque non especificaba que houbese que saber de química. Faltaba que puxeran que habia que saber peghar tiros con pistola e tér un certo saber estar porque tamén hai que ir a restaurantes finos a cear con xente de aspecto interesante mais que poderian ser axentes inimigos moi perigosos.

Queimando a computadora enviando CV's

Así que o Venres mesmo fun cear á casa do Qaalfa en Candem a que me contara sobre as empresas que precisan xente que escrebe VBA-Excel e outras cousas.
Pero tamén estaba o Takahiro, que contou rindo que tivo unha entrevista de traballo que lle saiu de pena, e tan pancho. Cando os pais rematen coa paciencia ou cós cartos para mantelo xa verás como tira con esa filosofia de: "eu para entrar a traballar nún estudio de desenho de pret-a-porter destes de merda, mellor paso. Non podo tirá-lo meu tempo". Moito lle resbala calquera cousa que lle digamos.
O caso e que xa lle mirei unha saia que desenhara en Viena, unha cousa coma recortar un traxe de noiva e facer unha minisaia con moghollón de volumen que me pareceu preciosa. E a camisola que leva nas fotos, fixérana a sua namorada, leva unha cenefa ou algo cosida en vertical por diante e foi pintada a mán. Estivemos toda a cea a lle facer caso a él, e sentoume ben esquecer do meu por un rato.

estou sen traballo dende hoxe

Agradezo as mensaxes de apoio e celebro especialmente as dos que non se cortan nadinha.

Black Cherry

Para esquecer deso que lle contaba ao Takahiro hai dous posts, fun o Xoves a Hoxton Sq. a mirar un hari dúns que se chaman Black Cherry que conhezo porque o batería é o namorado dunha que traballaba conmigo. Este era (penso que) o primeiro concerto dende que actuaran en Glastonbury hai mes e pico.


A marca que me pintaron na mán no gharito para confirmar pagho non marcha. Xa van 24 horas e duas duchas, pero mola.

qué muller!

xa está ben, a mín o que me mola musicalmente é esto:

festa pOp, unha elucubración sobre a lingua empregada no clip aparecida neste blogue provocou unha gran confrontación entre isolinos e reintegratas, que se pode mirar aquí.

chat có Takahiro

Con este ghicho non hai xeito.