Que texto máis bonito de Fran P. Lorenzo en ECG. Non aparecerá en nengún documental que na minha escola en Vigo a finais dos anos 70 e comezos dos 80 dábano-la asignatura de lingua espanhola...en galego, e independéntemente do que te dixeran en castelán, a información importante ía no comentario entre eles (os profesores) en galego e voz baixa, ou nas conversas que o meu pai (que me falaba castelán) tinha en galego segundo con quén as tivera. Levábamo-lo incorporado de serie cunha aprendizaxe case osmótica (como gostei desa expresión).Non sei canto tempo máis vou botar en Londres, máis penso que tenho unha capacidade de perderme e de atoparme no universo desenvolvida grandemente polo que describo arriba. Hai veces que algún que vén do quinto carallo no mundo escomeza a me contar unha historia na que identifico cousas que xa aconteceron noutros lugares i en momentos distintos, dende sempre.
Souben desto porque aparesceu aquí.
Nenhum comentário:
Postar um comentário